Με αφορμή αυτό ( http://www.voria.gr/index.php?module=news&func=display&sid=212616
) που αφορά μια μεγάλη τουριστική επένδυση στην περιοχή Κάνιστρο Παλιουρίου
Χαλκιδικής, αποφάσισα να γράψω μερικές λέξεις για την παραλία αυτή των παιδικών
μου χρόνων.
Γύρω στο 1985 η παραλία
αυτή ήταν εξαιρετικά δυσπρόσιτη . Λίγα μέτρα πριν την είσοδο του
Παλιουρίου ξεκινούσε ένας χωματόδρομος ( οι λεγόμενοι δρόμοι που ανοίχτηκαν επι
χούντας) ο οποίος σε πολλά σημεία είχε "νεροφαγώματα" που απαιτούσαν
μεγάλη προσοχή για να τα περάσεις.
Όταν με το καλό έφτανες στην έρημη απο ανθρώπους παραλία,
απολαμβανες μια αίσθηση ηρεμίας, σε ενα απομονωμένο, απο την βαβούρα των
κοσμοπολιτικων χωριών του 1ου ποδιού , κόσμο .Οι υπόλοιποι θαμώνες της παραλίας ήταν ένα κοπάδι κατσίκια
που ξεδιψούσε στο πηγάδι που βρισκόταν εκεί (λίγα μέτρα απο την θάλασσα) και απολάμβανε την πλούσια βλάστηση της
περιοχής και σμήνη γλάρων που ξεκουραζόντουσαν.
Μέσα στην θάλασσα , στα πρώτα μέτρα πέτρες και βράχοι
δημιουργούσαν αναρίθμητα φυσικά καταφύγια για για πολλά είδη ψαριών . Πιο βαθιά
, ξέρες και νησίδες με φύκια συνέθεταν ένα εντυπωσιακό σκηνικό που δεν
χόρταινες να εξερευνείς.
Στις αμέτρητες ώρες ελεύθερων καταδύσεων και παρατήρησης είχα την ευκαιρία να δώ χταπόδια, αστερίες,
πέρκες, δράκαινες, σκορπίνες, μικρά σαλάχια, μέδουσες, χελιδονόψαρα, ζαργάνες
και διάφορα είδη φυκιών και
οστρακοειδών.
Αργότερα ήρθε ο πολιτισμός, beach bar και παραθεριστικά
συγκροτήματα, ασφαλτοστρωση και θορυβώδεις δραστηριότητες ( jet ski κ.α) αλλοίωσαν ως ένα βαθμό αυτόν τον καλά κρυμμένο ως τότε
παράδεισο . Η προοπτική δημιουργίας ενός μεγάλου τουριστικού project ίσως αλλάξει δια παντός την
εικόνα της περιοχής.
Οι αναμνήσεις όμως θα ζουν για πάντα.
